فرارو- بر اساس آخرین آمار، در دوره منتهی به سال 1400، روند کلی تشکیل سرمایه ثابت ناخالص به قیمت های ثابت در سال 1395 نزولی بوده و متوسط نرخ رشد سالانه سرمایه گذاری در این دوره منهای 6.9 درصد بوده است. کمترین میزان سرمایه گذاری در کیشور به قیمت های ثابت مربوط به سال 1397 و برابر با قیمت 249 هزار میلیارد تومان است که کمتر از نصف مبلغ سال 1389 است.
لطفا فرار کنید در سال 1400 سرمایه گذاری واقعی کیشور تنها 34 هزار میلیارد تومان افزایش یافت به طوری که رشد در این سال نسبت به سال 1399 تقریباً صفر درصد بود. با فرض نرخ رشد سالانه 5 درصد از سال 1401 به بعد، در سال 1415 یعنی پس از 14 سال سرمایه گذاری واقعی به میزان سال 1390 می رسد و با فرض نرخ رشد سالانه 10 درصد، این امر در سال 1408 اتفاق می افتد که خوش بینانه به نظر می رسد.
بر این اساس وجود کاهش ارزش در تولید منجر به پیامدهای اجتناب ناپذیری مانند کاهش درآمد واقعی خانوار، کاهش رفاه، کاهش پسانداز ملی، کاهش درآمد دولت و در نهایت واگرایی اقتصاد ایران در مقایسه با آن شده است. به اقتصاد جهانی
این در حالی است که سالانه به طور متوسط 4.5 درصد از ارزش سرمایه ثابت در اقتصاد ایران مصرف می شود. بنابراین لازم است هر ساله تشکیل سرمایه جدیدی انجام شود تا نه تنها استهلاک دارایی های موجود جبران شود، بلکه ظرفیت جدیدی برای افزایش تولید ناخالص داخلی ایجاد شود.
از آن زمان در دهه اخیر اتفاقی بسیار نادر در اقتصاد ایران رخ داده است، به طوری که روند نزولی سرمایه گذاری جدید به طور مستمر ادامه یافته و به جایی رسیده است که سرمایه گذاری جدید سالانه کمتر از میزان دارایی های استهلاک پذیر موجود است. طبق آمار منتشر شده طی دو سال گذشته خالص دارایی جوانان کاهش یافته است.
وهید شقاگی شهری، کارشناس مسائل اقتصادی گفتگو با فرارو وی با اشاره به اینکه اقتصاد ایران از سال 97 شروع به کاهش ارزش کرد، گفت: در سال 97 رشد هزینه های استهلاک بر رشد سرمایه گذاری پیشی گرفت و بر همین اساس چرخه استهلاک و فرسایش سریع زیرساخت های اقتصادی کیشور آغاز شد. این در حالی است که میانگین تشکیل سرمایه ثابت ناخالص به منفی 5 رسیده است. بر اساس چنین آماری، جریان سرمایه گذاری در کشور در سال های اخیر منفی بوده است.
وی افزود: فرصت های سرمایه گذاری در دهه 90 به راحتی از دست رفت و بسیاری از زیرساخت های کیشور با فرسودگی زیادی مواجه شد و به مرحله فرسودگی رسید که در این راستا کمبود منابع آبی، انرژی، مشکلات زیست محیطی و … که در کشور وجود دارد باعث شدت و تسریع وخامت اقتصاد ایران بسیار بیشتر از گذشته شده است، بنابراین ایران در 3 تا 5 سال آینده به سرمایه گذاری 400 میلیارد دلاری نیاز دارد تا وضعیت بدتر نشود.
شقاقی گفت: اگر این روند با این سرعت ادامه پیدا کند، وخامت اقتصادی به حدی می رسد که شرایط غیرقابل برگشت خواهد بود و بحران هایی که در کشور وجود دارد دیگر برگشت ناپذیر نخواهد بود، وقتی اقتصاد کیشور غیرقابل پیش بینی باشد، وجود دارد. امیدی به بهبود وضعیت نیست برای تحقق این موضوع باید مسائل بین المللی ایران در فضای بین المللی حل شود و گفت وگوی ملی در داخل برای برون رفت از این وضعیت شکل گیرد.
این مدرس دانشگاه افزود: در کشور باید نظام مدیریت شود. شرایطی را فراهم کنید تا روند سرمایه گذاری در داخل شکل بگیرد، زیرا هنوز استراتژی خاصی در این زمینه وجود ندارد. با این حال، هر چه زمان بیشتر بگذرد، بازیابی هزینه دشوارتر خواهد بود، زیرا سرمایه گذاری یک موضوع بلند مدت است نه کوتاه مدت. بنابراین باید به نیازهایی که در جوانان وجود دارد توجه شود، برای رفع چالش ها و بحران هایی که جوانان با آن دست و پنجه نرم می کنند، اقدامات مناسب انجام شود.
وی با اشاره به اینکه یکی از مشکلات اقتصاد ایران در سال های آینده افزایش تعداد بازنشستگان است، ادامه داد: یکی دیگر از ابعاد وخامت اقتصاد کشور پیری جمعیت است که با ورشکستگی مواجه هستند و اگر دولت باشد. کمکی به آنها نمی کند، این صندوق ها نمی توانند به تعهدات خود عمل کنند، حدود 1500 میلیارد تومان به نوعی برای احیای وضعیت آنها نیاز است. از این رو وضعیت فعلی صندوق های بازنشستگی با بحران مواجه است و امروز وضعیت بسیار جدی را تحمل می کنند.
شقاقی در ادامه با بیان اینکه کاهش سرمایه گذاری در اقتصاد عواقب جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت، تصریح کرد: ثبات اقتصادی و وجود تصویر روشن از آینده اقتصادی، تسهیل فضای کسب و کار، ثبات قوانین و مقررات، حاکمیت مطلوب اقتصادی، عدم وجود وجود مفاسد اقتصادی و… همگی از پیش نیازهایی هستند که برای جذب سرمایهگذاری خارجی بسیار مهم هستند، بنابراین اگر این مؤلفهها در شرایط مناسب قرار گیرند، این موضوع روند جذب سرمایهگذاری خارجی را تسهیل میکند.»
این کارشناس اقتصادی با اشاره به اینکه برای حل بحران هایی که کیشور با آن مواجه است باید اولویت بندی انجام شود، خاطرنشان کرد: البته حل این بحران ها نیازمند همفکری و گفت و گوی ملی است که متاسفانه در حال حاضر وجود ندارد و مثبت است. اکنون نمی توان چشم انداز را متصور شد، از سوی دیگر، حل این بحران نیازمند منابع مالی است، هر چه این اقدامات طولانی تر شود، حل بحران سخت تر می شود.