وی که همراه با سیما باهوس، رئیس زنان سازمان ملل متحد و سایر مقامات ارشد سفر می کرد، به خبرنگاران گفت که به رهبران طالبان اطلاع داده است که جامعه ای مبتنی بر طرد و سرکوب هرگز نمی تواند شکوفا شود.
هدف اول این دیدار بر “همبستگی و اهمیت حقوق زنان… با توجه به آموزش، متوسطه و عالی” متمرکز بود.
“خطر مضاعف”
معاون دبیرکل سازمان ملل تاکید کرد که عدم تبعیض امری حیاتی است و زمانی که حقوق زنان نادیده گرفته شود، نمی توان به صلح پایدار دست یافت.
او روز چهارشنبه به خبرنگاران در نیویورک گفت، هنگامی که مستقیماً با رهبران بنیادگرای طالبان در مورد اصول بشردوستانه صحبت می کرد، به آنها یادآوری کرد که آنها در حال “پاک کردن” زنان از محل کار هستند.
معاون دبیرکل سازمان ملل متحد با جلب توجه به تأثیرات آنها در زمینه های پزشکی و آموزشی، بر لزوم فشار دادن این موضوع به “حداکثر محدودیت ها” تاکید کرد.
علاوه بر این، وخامت فضاهای بشردوستانه “خطر مضاعف” است زیرا بر حقوق زنان تأثیر می گذارد و به قیمت جان انسان ها تمام می شود.
فشار دادن محدودیت ها
با این حال، او اذعان کرد، “این یک فراخوان سخت” برای نجات جان ها و حفظ حقوق زنان و کودکان است.
“[There is] یک تنش دشوار و یک خط بسیار ظریف برای پیمایش، در حالی که ما این کار را انجام می دهیم، اما ما بهترین تلاش خود را کردیم.” محمد.
زمانی که طالبان گفت که حقوق زنان و دختران را در زمان مناسب باز می گرداند، او این سوال را مطرح کرد که آیا بازه زمانی واقعی آنها به 10، 20 یا 50 سال مربوط می شود.
“بیایید یک جدول زمانی داشته باشیم. بیایید در این مورد بسیار دقیق باشیم، او فشار داد. او افزود، آنها اشاره کرده بودند که به زودی خواهد بود.
بازدیدهای مشورتی
هیأت سازمان ملل همچنین در ترکیه، اندونزی، برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس – از جمله عربستان سعودی – قزاقستان، بریتانیا، و در اتحادیه اروپا جلساتی در رابطه با بحران افغانستان برگزار کرد.
وی با توصیف این سفر به عنوان “رویکرد کل جامعه، دولت”، اظهار داشت که “جامعه بین المللی باید این واکنش واحد را داشته باشد”.
در کابل، پایتخت، او گفت که زنان از او خواسته اند که “اول با ما ملاقات کند نه آخرین، بنابراین شما واقعاً می شنوید که چه می خواهیم بگوییم”.
آنها با رئیس جمهور پیشین حامد کرزی، نخست وزیر پیشین عبدالله عبدالله و تعدادی از مقامات بلندپایه و همچنین با زنان سازمان های غیردولتی، کارمندان سازمان ملل و جوانانی که با زنان سازمان ملل کار می کردند، ملاقات هایی داشتند.
اماس. محمد به تفصیل جلسات خود را در مرکز طالبان در قندهار و هرات، جایی که طالبان از عدم اعطای اعتبار لازم برای اصلاحات شکایت کردند.
به آنها یادآوری کردیم که حتی در موردی که از حقوق صحبت می کردند، احکامی که برای حمایت از زنان صادر کرده بودند، با یک دست حقوق می دادند و با دست دیگر می گرفتند و این قابل قبول نبود.»
پرچم های قرمز
برای سازمان ملل، او گفت که هدف طالبان از ایجاد محیطی است که از زنان محافظت کند – مانند ساختارهای آموزش و برنامه درسی. کار و حجاب – “همه پرچم قرمزهایی هستند که باید به آنها نگاه کنیم و ببینیم که همه حقوق زنان و کودکان را به طور کامل از دست نمی دهیم”.
در حالی که هیچ سابقه ای مبنی بر لغو هیچ فرمانی توسط طالبان وجود ندارد، این مقام ارشد سازمان ملل عنوان کرد که “آنچه ما دیده ایم” معافیت هایی است که اگر به فشار ادامه دهیم، “احکام را تا جایی کم می کنیم که زنان و دختران را پس خواهیم گرفت”. به محل کار”.
او یادآور شد که مارتین گریفیتس هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در حال حاضر در آنجا حضور دارد و از سال گذشته بر اساس فعالیت های بشردوستانه در حال انجام است.
وی تصریح کرد: امیدوارم این سفر به تقویت خواسته های ما برای لغو این ممنوعیت ها کمک کرده باشد و مطالبات حقوق زنان و حقوق دختران رعایت شود.
بدون «تعجب یکطرفه»
به مشارکت بیشتر نیاز است، زیرا هیچ “تعجبی یکاصلاح” وجود ندارد. محمد گفت و افزود که باید فضایی برای اتحاد جامعه بین المللی ایجاد شود.
معاون دبیرکل که خود مسلمان است، از کشورهای اسلامی و همسایه خواست که “موضع بسیار بیشتری اتخاذ کنند”.
او گفت: «هر بار که به یکی از این کشورهای مسلمان رفتم، آنها این واقعیت را تقویت کردند که اسلام زنان را از تحصیل و یا از محل کار منع نکرده است».
معاون دبیرکل سازمان ملل متحد که خواستار حمایت هماهنگ بین المللی برای بازگرداندن آنچه در چند ماه گذشته از دست دادیم، گفت: «آنها همسایه هستند، در حال تعامل هستند».