نظر | همه ما برای سفر با جت خصوصی پرداخت می کنیم

چهار یا پنج بار در سال، استیون پرینس، تاجری که در سنت. جزیره سیمونز، گا.، دوستان، مشتریان و همکاران خود را برای یک سفر شکار به حفاظتگاه قرقاول در شمال غربی نبراسکا برده است. یک پرواز تجاری در آن مسیر دشوار خواهد بود – اگر همه چیز به خوبی پیش می رفت، او احتمالاً حداقل 9 ساعت را صرف سفر با یک یا دو اتصال می کرد، به علاوه حدود یک ساعت رانندگی تا نزدیکترین فرودگاه تجاری و زمان بیشتری برای گذراندن امنیت، سوار شدن به هواپیما و دیگر اهانت‌های آیینی سفرهای هوایی تجاری.

اما پرینس که در دهه 1990 کسب و کاری را تأسیس کرد که با چاپ کارت های هدیه ثروت زیادی به دست آورد، مردی ثروتمند است. او اولین هواپیمای شخصی خود را چند سال پیش خرید. جت فعلی او، Cessna Citation 650، می تواند سفر را در حدود سه ساعت (با توقف احتمالی در طول مسیر برای سوخت گیری) از یک فرودگاه کوچک که فقط چند دقیقه از خانه اش فاصله دارد، انجام دهد. پرینس می‌گوید پرواز خصوصی یک تجربه جادویی است: او می‌تواند تا کنار هواپیما رانندگی کند و سوار هواپیما شود. اعضای خدمه کیف و وسایل شکار او را بار می کنند و ماشین او را پارک می کنند. اگر بعدازظهر پرواز کند، با یک لیوان اسکاچ از او استقبال می شود. صبح، او قهوه و روزنامه می گیرد.

او به من گفت: “اگر این شما را خراب نمی کند، شما خراب شدنی نیستید.” برای اینکه بفهمید چه طعمی دارد به یک قاشق کامل هواپیمای شخصی نیاز ندارید – این بسیار شگفت انگیز است.

با این حال، همانقدر که پرینس این کار را دوست دارد، تصمیم گرفته است که عادت پروازهای بلند خود را کنار بگذارد. یک فعال مترقی – او نایب رئیس میلیونرهای میهنی است، سازمانی متشکل از افراد ثروتمند که طرفدار مالیات های بیشتر بر افراد ثروتمندی مانند خودشان هستند – پرینس استدلال می کند که پرواز خصوصی بسیار گران و ناعادلانه است. نه برای او، بلکه برای بقیه ما و برای سیاره زمین. گروه او از دیگر پروازهای خصوصی نمی‌خواهد هواپیماهایشان را زمین‌گیر کنند، اما معتقدند که اگر افراد ثروتمند می‌خواهند به سفرهای لوکس خود ادامه دهند، حداقل باید برای این امتیاز مالیات دریافت کنند.

بر اساس تحلیلی که در این ماه توسط میلیونرهای میهنی و موسسه مطالعات سیاست (IPS) منتشر شد، یک اندیشکده متمایل به چپ، کاربران جت های خصوصی به هیچ وجه سهم خود را از هزینه نگهداری فرودگاه ها و حریم هوایی آمریکا پرداخت نمی کنند.

هر مسافر خطوط هوایی تجاری در آمریکا مشمول مالیات 7.5 درصدی بر قیمت بلیط داخلی، هزینه تسهیلات تا 4.50 دلار در هر بخش پرواز (حداکثر 18 دلار برای یک سفر رفت و برگشت) و هزینه اضافی برای پروازهای آلاسکا، هاوایی یا سفر بین المللی. طبق این تحلیل، پروازهای خصوصی فقط مالیات اضافی سوخت را حدود 22 سنت در هر گالن می پردازند. در نتیجه، اگرچه آنها حدود 16 درصد از کل پروازهای انجام شده توسط FAA را تشکیل می دهند، پروازهای جت خصوصی “تنها 2 درصد از مالیاتی را که صندوق اعتمادی را تشکیل می دهد که در درجه اول بودجه FAA را تامین می کند، کمک می کند.”

بر اساس این تجزیه و تحلیل، “میانگین دارایی خالص یک مالک جت خصوصی کامل و جزئی به ترتیب 190 و 140 میلیون دلار است.” به عبارت دیگر، برخی از ثروتمندترین افراد جهان عملاً توسط افرادی مانند من و شما مربی پرواز یارانه دریافت می کنند.

سپس تغییرات آب و هوایی وجود دارد. از آنجایی که آنها معمولاً در هر سفر تعداد کمی مسافر را حمل می کنند، پرواز خصوصی برای محیط زیست بسیار بدتر از پرواز تجاری است. طبق گزارشی که توسط Transport & Environment، یک گروه اروپایی که از حمل و نقل بدون آلایندگی حمایت می کند، “جت های خصوصی به طور متوسط ​​10 برابر بیشتر از پروازهای تجاری کربن فشرده دارند.”

وقتی با اد بولن، مدیر اجرایی انجمن ملی هوانوردی تجاری، یک گروه تجاری که نماینده صنعت مسافرت هوایی خصوصی است صحبت کردم، او چندین مورد از ادعاهای IPS را به چالش کشید. بولن گفت که هواپیماهای خصوصی می توانند به هزاران فرودگاه در سراسر کشور پرواز کنند که با پروازهای تجاری خدمات رسانی نمی شود و به کسب و کارها اجازه می دهد در جغرافیای وسیع تری از آنچه در غیر این صورت ممکن بود، فعالیت کنند. او همچنین استدلال کرد که زیرساخت‌های سفر هوایی تا حد زیادی برای پاسخگویی به نیازهای هواپیماهای تجاری بزرگ طراحی شده‌اند، بنابراین منطقی است که هواپیماهای مسافربری تجاری سهم بیشتری از هزینه نگهداری سیستم را متحمل شوند. و او گفت که صنعت او متعهد به بهبود اثرات زیست محیطی خود است. NBAA متعهد شده است تا سال 2050 به انتشار خالص کربن صفر برسد.

شاهزاده متقاعد نشده است او به من گفت: “احتمالاً یکی از حریصانه ترین و خودخواهانه ترین کارهایی است که من در زندگی انجام داده ام.” من نمی توانم به آن ادامه دهم.»

به نظر می رسد بسیاری از پروازهای خصوصی دیگر چنین نگرانی ای ندارند. سفر با جت های خصوصی در سال گذشته به رکوردهایی رسید و بسیاری از تولیدکنندگان و اپراتورها افزایش تقاضا را گزارش کرده اند.

بخشی از این افزایش ممکن است به دلیل قوانین مالیاتی مطلوب برای مالکیت جت خصوصی باشد. کاهش مالیات در سال 2017 توسط دونالد ترامپ به کسب و کارها این امکان را داد که 100 درصد هزینه یک هواپیما را فوراً از قبوض مالیاتی خود کسر کنند و خرید جت را به روشی بسیار خوشایند برای کاهش مالیات کسب و کار تبدیل کرد. و همانطور که ProPublica اخیرا گزارش کرده است، برای افراد ثروتمند بسیار آسان است که از جت های تجاری خود برای سفرهای تفریحی استفاده کنند. قانون به آن‌ها اجازه می‌دهد تا زمانی که از هواپیما بیشتر برای سفرهای کاری استفاده می‌کنند، کسر کسر خود را حفظ کنند، یک هدیه غیرقابل دفاع.

شاید بدترین چیز در مورد جت های خصوصی، ولخرجی است که آنها تشویق می کنند. همانطور که قبلاً نوشتم، سفرهای هوایی تجاری معمولی اغلب بسیار بیهوده است. پرواز یکی از کربن فشرده ترین و کم کارآمدترین راه ها برای سفر است، و ما به ندرت هزینه های آن را با جت در سراسر جهان در نظر می گیریم.

ناکارآمدی به این معنی است که تعداد نسبتا کمی از مسافران مسئول سهم نامتناسب آلودگی هستند. یک مطالعه منتشر شده در سال 2020 نشان داد که “صدک پرتکرارترین پروازها – حداکثر 1 درصد از جمعیت جهان – احتمالا بیش از نیمی از مجموع انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از سفرهای هوایی مسافران را تشکیل می دهد.”

جت های خصوصی توربوشارژ این مشکل هستند – آنها پرواز را برای ثروتمندان بسیار آسان می کنند به طوری که برخی افراد زمان غیرقابل توجیهی را در هوا می گذرانند.

سال گذشته، شرکت بازاریابی یارد از داده‌های @Celebjets استفاده کرد، یک حساب توییتر که پروازهای خصوصی افراد مشهور را ردیابی می‌کرد (و از آن زمان توسط توییتر به حالت تعلیق درآمده است)، تا محاسبه کند که برخی از افراد برجسته در هواپیماهای خود چقدر زمان می‌گذرانند. تیلور سوئیفت، مشهورترین پرنده یارد بود که جتش در نیمه اول سال گذشته نزدیک به 23000 دقیقه – حدود 16 روز – را در هوا گذراند و بیش از 1000 برابر بیشتر از یک انسان معمولی در یک سال کربن به جو پرتاب کرد. (نماینده سوئیفت با این اعداد مخالفت کرد و توضیح داد که جت اغلب به دیگران قرض داده می شود.)

داده‌های @Celebjets یک پدیده وحشتناک دیگر را نشان داده است: سفر بسیار کوتاه با جت خصوصی، انعطاف‌پذیری آروغ‌آلود که اوج بی‌مسئولیتی است. سال گذشته، فلوید می ودر یک پرواز 10 دقیقه ای بین هندرسون، NV، و لاس وگاس انجام داد – یک سفر تقریبا 15 مایلی که با ماشین حدود 20 دقیقه طول می کشید. کایلی جنر یک پرواز 17 دقیقه ای بین دو حومه کالیفرنیای جنوبی داشت، رانندگی که کمتر از یک ساعت طول می کشید. فقط یک کلمه برای توصیف این نوع ولخرجی بی پروا به ذهنم می رسد: شرم آور.

مؤسسه مطالعات سیاست چندین ایده معقول را پیشنهاد می کند که ممکن است کمی از این افراط جلوگیری کند. این گروه برای پروازهای کوتاه‌تر از ۲۱۰ مایل، نزدیک به فاصله بین فرودگاه کندی و فرودگاه ملی ریگان، هزینه اضافی را پیشنهاد می‌کند. IPS همچنین مالیات بر فروش هواپیماهای خصوصی را توصیه می کند – 10 درصد برای خرید هواپیماهای مستعمل، 5 درصد برای هواپیماهای جدید – و مالیات بر سوخت برای جت های شخصی دو برابر شود. این گروه تخمین می زند که ایلان ماسک – که طبق گفته بلومبرگ، هواپیمای او در سال 2022 171 سفر انجام داد – طبق پیشنهادات خود حدود 4 میلیون دلار مالیات بیشتری پرداخت می کرد.

برای ماسک، این امر باعث شکسته شدن سرمایه نمی شود، و تصور اینکه پیشنهادات IPS باعث توقف رونق جت های خصوصی شود، سخت است. اما درخواست از پروازهای خصوصی برای برداشتن مقدار بیشتری از برگه هوانوردی خود اولین گام خوبی به سوی یک سیستم حمل و نقل عادلانه تر خواهد بود.

چاک کالینز، یکی از نویسندگان گزارش IPS-Patriotic Millionaires، به آخرین مشکل جت های شخصی اشاره کرد: آنها به ثروتمندترین افراد اجازه می دهند مشکلاتی را که بقیه ما باید تحمل کنیم را نادیده بگیرند.

کالینز می‌گوید: «وقتی افراد فوق‌ثروتمند از یک سیستم منصرف می‌شوند، سهم کمتری در بهبود آن دارند. او به خرابی خطوط هوایی جنوب غربی در تعطیلات اشاره کرد. “اگر بیش از 100 میلیاردر نمی توانستند به خانه های خود نزد خانواده های خود بروند زیرا سیستم ترافیک هوایی در حال فروپاشی بود، شاید سیستم بهتری داشتیم.”

ساعت کاری با فرهاد منجو

فرهاد می خواهد با خوانندگان تلفنی چت کنید. اگر مایلید با یک ستون نویس نیویورک تایمز در مورد هر چیزی که در ذهنتان است صحبت کنید، لطفاً این فرم را پر کنید. فرهاد چند خواننده را برای تماس انتخاب می کند.