دست‌کم تا کنون، دست‌آورد مهم سیاستی دولت بایدن، قانون کاهش تورم است که در اوت گذشته به تصویب رسید. علیرغم نام عمدا گمراه کننده آن، این قانون عمدتاً یک لایحه آب و هوا بود. به طور خاص، این سازمان به دنبال مبارزه با تغییرات آب و هوایی با سیاست‌های صنعتی بود و به کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان یارانه‌های متنوعی را برای پذیرش فناوری‌های سبز ارائه می‌کرد، که نمونه اصلی آن خودروهای برقی بود که در نهایت از منابع انرژی تجدیدپذیر نیرو می‌گرفتند.
اخبار تا کنون این است که به نظر می‌رسد کسب‌وکارها برای بهره‌گیری از این یارانه‌ها عجله دارند، بنابراین هزینه بودجه این عمل احتمالاً بسیار بیشتر از پیش‌بینی‌شده خواهد بود – شاید صدها میلیارد دلار بیشتر باشد. در عین حال، جنبه‌های حمایت‌گرایانه این قانون، که به شدت به نفع تولید داخلی است، سایر کشورها را عصبانی کرده است، به‌ویژه اروپایی‌ها در مورد طرح صنعتی معامله سبز که به منزله یارانه است صحبت می‌کنند – اگرچه تاکنون اقدام چندانی در مورد آن انجام نداده‌اند. جنگ با آمریکا
به عبارت دیگر، نشانه های اولیه حاکی از آن است که قانون کاهش تورم یک داستان موفقیت بزرگ خواهد بود.
خوانندگان یک سن خاص – خوب، یک سن نسبتاً بالا – ممکن است به یاد بیاورند که در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 یک بحث بزرگ در ایالات متحده در مورد سیاست صنعتی وجود داشت. این تصور گسترده وجود داشت که توسط کتاب‌هایی مانند کتاب پرفروش لستر تورو در سال 1992 به نام «سر به سر» تغذیه می‌شد، مبنی بر اینکه آمریکا از ژاپن و احتمالاً اروپا عقب‌تر است. بسیاری از تحلیلگران رشد اقتصادی ژاپن را به سیاست صنعتی آن نسبت می دهند – یعنی تلاش های دولت برای ارتقای صنایع آینده.
تعداد قابل توجهی از صاحب نظران استدلال کردند که آمریکا باید با سیاست صنعتی خودش عقب نشینی کند.
با این حال، بدبینان استدلال می کردند که شواهد کمی وجود دارد که سیاست صنعتی پشت موفقیت ژاپن بوده است، و بعید است که دولت ها در «انتخاب برندگان» خیلی خوب عمل کنند. حامیان سیاسی سیاست صنعتی برای مدتی به عنوان «دموکرات آتاری» شناخته شدند. مطمئناً، آتاری، که به ایجاد صنعت بازی های ویدیویی کمک کرد، در نهایت به طرز چشمگیری شکست خورد.
و ژاپن از یک جنگجوی به ظاهر غیرقابل توقف به یک داستان احتیاطی تبدیل شد (اگرچه اقتصاد ژاپن در واقع بهتر از آن چیزی است که اکثر مردم تصور می کنند، بیشتر رشد کند آن را می توان به جمعیت شناسی نسبت داد).
با این حال، در حال حاضر، آمریکا در نهایت در یک راه بزرگ وارد سیاست صنعتی می شود. آیا اشتباهات قدیمی را تکرار می کنیم؟ خیر این سیاست صنعتی متفاوت است.
قانون کاهش تورم، برخلاف سیاست‌های صنعتی پیشنهادی قبلی، تلاشی برای تسریع رشد اقتصادی از طریق انتخاب برندگان نیست. در عوض در مورد تغییر شکل اقتصاد برای محدود کردن تغییرات آب و هوایی است. دلیل اصلی انجام این کار از طریق یارانه ها و سیاست های صنعتی، به جای سیاست های توصیه شده توسط Econ 101 مانند مالیات کربن، سیاسی است. مالیات‌های آلاینده‌ها هرگز در سنای تقسیم‌شده به طور مساوی که جو مانچین در آن قدرت وتوی مؤثری داشت، تصویب نمی‌شد، اما قانونی که به افزایش تولید منجر می‌شد – که اتفاقاً در حال حاضر اتفاق می‌افتد -، حتی به سختی، در قلمروی بود. از نظر سیاسی ممکن است
و مفاد خرید-آمریکایی، که پیوند روشنی بین سرمایه‌گذاری سبز و مشاغل ایالات متحده ایجاد می‌کند، بخش مهمی از معامله بود، حتی اگر انتقال را پرهزینه‌تر کند و اصطکاک با شرکای تجاری ما ایجاد کند. هنگامی که هدف اصلی شما مقابله با یک تهدید زیست محیطی وجودی است، کارایی یک موضوع ثانویه است.
اکنون، همانطور که مشخص است، این ممکن است موردی باشد که در نهایت دولت در انتخاب برندگان موفق باشد. دلیل اینکه ما می‌توانیم با استفاده از هویج به جای چوب – یارانه‌ها به جای مالیات یا سهمیه‌ها – در آب و هوا پیشرفت بزرگی داشته باشیم این است که فناوری سبز با سرعتی باورنکردنی در حال پیشرفت است و به طور مداوم از پیش‌بینی‌های رسمی پیشی گرفته است. و دلایل خوبی برای این باور وجود دارد که انرژی پاک در معرض منحنی های یادگیری شیب دار است، به طوری که یارانه دادن به یک گذار سبز باعث می شود که پیشرفت فناوری باعث شود که چنین انتقالی حتی سریعتر پیشرفت کند.
اما این شیرینی روی کیک است. نتیجه اصلی سیاست صنعتی جدید آمریکا، نه از ایجاد شغل یا حتی بهبود فناوری، بلکه از محدود کردن آسیب های ناشی از تغییرات آب و هوایی حاصل خواهد شد.
و به همین دلیل است که جنگ یارانه ای با اروپا، اگر اتفاق بیفتد، در واقع چیز خوبی خواهد بود. ما خواستن سایر کشورها در مورد اقلیم اقدام کنند، حتی اگر این امر مستلزم برخی حمایت‌گرایی عملی باشد.
ببینید، من درک می کنم که چرا برخی از اقتصاددانان نگران هستند. ایجاد یک سیستم تجارت جهانی نسبتاً باز در طول سه نسل گذشته، با بیشتر تعرفه‌ها نسبتاً پایین، یک دستاورد دیپلماتیک و اقتصادی عظیم بود، و من قدردانی می‌کنم که چرا برخی از اقتصاددانان مورد احترام من نگران هستند که ناسیونالیسم اقتصادی این دستاورد را به خطر می‌اندازد.
اما دیدگاه من این است که در مواجهه با یک بحران وحشتناک زیست محیطی، ما باید هر کاری که لازم است برای محدود کردن خسارت انجام دهیم. ما نمی خواهیم خودمان را پیدا کنیم که بگوییم “خب، ما کره زمین را پختیم، اما حداقل قوانین سازمان تجارت جهانی را حفظ کردیم.”
همین منطق کلی در مورد هزینه های بودجه نیز صدق می کند. فرض کنید که قانون کاهش تورم در نهایت 1 تریلیون دلار بیشتر از حد انتظار هزینه داشته باشد – که به این معنی است که چندین تریلیون دلار سرمایه گذاری سبز را تحریک می کند، زیرا پول زیادی برای بخش خصوصی نیز به همراه خواهد داشت. این به معنای هزینه های بهره بیشتر در آینده است. دفتر بودجه کنگره در حال حاضر پیش بینی می کند که تا سال 2033 دولت 3.6 درصد از تولید ناخالص داخلی را صرف بهره خواهد کرد. با نرخ بهره فعلی، یک تریلیون دلار بدهی اضافی به معنای حدود 35 میلیارد دلار در سال پرداخت سود اضافی است که کل را از 3.6 درصد به 3.7 درصد افزایش می دهد. این به نظر من یک قیمت بسیار پایین برای شانس بسیار بهتر برای جلوگیری از فاجعه آب و هوایی است.
بنابراین همانطور که گفتم، نشانه‌هایی مبنی بر اینکه سیاست آب و هوایی دولت بایدن احتمالاً بیش از حد انتظار هزینه خواهد داشت و ممکن است جنگ یارانه‌ای را با اروپا برانگیزد، در واقع خبر خوبی است. آنها شواهدی هستند که نشان می دهد، با معیاری که واقعاً مهم است، این سیاست ممکن است حتی بهتر از حد انتظار عمل کند.
بازدید سریع
تاریخچه سیاست صنعتی ایالات متحده
موردی برای سیاست صنعتی، همانطور که توسط … الکساندر همیلتون ساخته شده است.
شک و تردید در مورد سیاست صنعتی چین.
تگزاس یک سیاست صنعتی طراحی شده برای متوقف کردن انرژی پاک.
