برای درک انعطاف‌پذیری نفوذ دونالد ترامپ در حزب جمهوری‌خواه، شیوه‌ای که به‌نظر می‌رسد او همیشه با وجود رسوایی، افتضاح یا رسوایی احیا می‌کند، به تضاد بین سیاست‌های اولیه او در مبارزات انتخاباتی 2024 و دو رقیب احتمالی‌اش نگاه نکنید. در حال انجام.
با قضاوت بر اساس سخنرانی ترامپ در کنفرانس کنش سیاسی محافظه‌کاران، دستور کار سیاستی وی تاکنون شامل دو پلان حیاتی است: اول، تعهد به دفاع از تامین اجتماعی و مراقبت‌های پزشکی در برابر شاهین‌های کسری در هر یک از طرف‌ها، و دوم، دیدگاه آینده‌گرایانه درباره پاداش نوزاد و آزادی جدید. شهرها» که در مناطق داخلی آمریکا رشد می کنند، با پروژه های ساختمانی که از خطوط کلاسیک و نه زشت معماری مدرن پیروی می کنند.
در همین حال، دو تن از رقبای او، نیکی هیلی و مایک پنس که امیدوار به کاندیداتوری است، امسال به دلیل کاهش حقوق شناور خبرساز شده اند: هیلی برای پیشنهادش در این هفته برای تغییر سن بازنشستگی برای بیست و چند سالگی امروز، پنس برای به خدمت گرفتن. از ایده حساب‌های تامین اجتماعی خصوصی، از نوعی که جورج دبلیو بوش در سال 2005 پیشنهاد کرد، حمایت می‌کند.
بی‌توجهی ترامپ در مورد هزینه‌های استحقاق غیرمسئولانه است، نیازی به گفتن نیست، و پس از چهار سال تجربه با رهبری او، می‌توانیم تصور کنیم که سیاست شهر آزادی چه نتیجه‌ای خواهد داشت – یک کازینو ترامپ و برخی ساختمان‌های مختلط که توسط جرد کوشنر اداره می‌شود. جرقه ناتمام بزرگراه در جایی در بخش های خالی غرب آمریکا، که از طریق درخواست های جمع آوری سرمایه سخت به افراد مسن آسیب پذیر تامین می شود. و البته در سخنرانی CPAC، سیاست ترامپی یک موضوع فرعی در میان انگیزه‌های غالب ترحم به خود و تهدید به تلافی بود.
اما می توان همه اینها را تصدیق کرد و هنوز هم دید که او یک بار دیگر به رای دهندگان اولیه حزب جمهوری خواه آلترناتیوی برای سبک کوبیده، ایده های کهنه و جدیت مالی ساختگی حزب جمهوری خواه قبل از ترامپ – و به نظر می رسد اکنون بعد از ترامپ – ارائه می دهد.
یک جدیت مالی واقعی با افزایش تورم قابل دفاع است. اما ایده هیلی در مورد کاهش مزایای بازنشستگی آمریکایی ها در سال 2065 تا حد زیادی به آن ملاحظات فوری بی ربط است. در همین حال، احیای پیشنهاد حساب خصوصی توسط پنس، به طور ناامیدکننده ای با واقعیت مالی و سیاسی خارج است. همانطور که رامش پونورو از نشنال ریویو خاطرنشان می‌کند، طرح حساب‌های خصوصی در دوره بوش به استفاده از وجوه مازاد برای هموارسازی این انتقال وابسته بود، اما اکنون که رونق‌ها در آستانه بازنشستگی هستند، پنجره این نوع مانور بسته شده است.
بنابراین، اگر ترامپ برای تحسین رای دهندگانش غیرمسئولانه و غیرقابل قبول است، هیلی و پنس در حال انجام کارهای عجیب‌تر و خودباخته‌تر هستند: آنها ایده‌هایی را ارائه می‌کنند که غیرقابل قبول است. سوگند غیرمحبوب، که تنها مزیت آن این است که اگر زیاد در مورد جزئیات فکر نکنید، به طور مبهم جدی به نظر می رسند. «نه مردمی نه راست» ممکن است شعار آنها نیز باشد، شعاری که به عنوان سنگ نگاره ای برای نوع سیاست جناح راستی است که کمپین ترامپ در سال 2016 سرنگون کرد.
واقعیت این است که تنها دو راه برای پرداختن به هزینه های بالون بیمه تامین اجتماعی و مدیکر و کنار گذاشتن آنها از دیگر اولویت های ملی وجود دارد. یکی مذاکره در مورد معاملاتی است که پوشش دو حزبی برای اصلاحات را فراهم می کند – یا کار کردن در حاشیه از طریق به اصطلاح کنگره مخفی، انجام معامله خارج از عنوان که اخیراً رایج شده است، یا به دنبال نوعی معامله بزرگ است. از جان بونر و باراک اوباما طفره رفت.
اما این روزها هیچ کاندیدای مقدماتی جمهوری‌خواه برای انجام معاملات کوچک یا بزرگ با جو بایدن یا چاک شومر کارزار تبلیغاتی نمی‌کند، بنابراین این نوع سناریو کم و بیش به مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری بی‌ربط است. تنها سناریویی که احتمالاً می‌تواند مرتبط باشد، برای یک ارتباط‌گر ماهر با نوعی احساس وظیفه مدنی، این است که اصلاحات استحقاقی را به‌عنوان نوعی انتقال بین نسلی، ایجاد توازن مجدد حساب‌ها در جامعه‌ای که بیش از حد به سمت مخارج سالمندی متمایل شده است، در نظر بگیرد. برای استفاده از مثال ایده های بزرگ ترامپ، چنین چارچوبی ممکن است به رای دهندگان در جوانی و میانسالی اطمینان دهد که در دوران بازنشستگی از مزایای اندکی کمتری برخوردار خواهند شد تا کارهای بیشتری انجام شود. همین الانمانند پاداش نوزاد برای خانواده های جوان و املاک ارزان تر در شهرهای جدید درخشان.
اما این یک جهش تخیلی سخت برای نوع خاصی از سیاستمداران جمهوری خواه است که در این ایده آموزش دیده اند که دادن وعده های سیاسی واقعی به رأی دهندگان متقاعدکننده کاری است که دموکرات ها و سوسیالیست ها انجام می دهند، و هدف از کاهش تأمین اجتماعی و مدیکر یا فضیلت مالی به خاطر خودش است. یا در غیر این صورت فضایی را برای کمترین نرخ مالیاتی در دسته بالایی آزاد کنید.
در حالی که هرچه می توان در مورد پیگیری ترامپ گفت، او هرگز در دادن وعده های جذاب به رای دهندگان (یا سرمایه گذاران یا مقامات شهرداری) مشکلی نداشته است.
بنابراین سوالی که برای رقبای احتمالی او و به ویژه ران دیسانتیس در حالی که منتظر است، تماشا می کند و آماده می شود، این است که آیا آنها می توانند به اندازه کافی از این سبک بیاموزند تا در نهایت بر آن غلبه کنند، یا اینکه آنقدر به رای دهندگان پیشنهاد می کنند که وعده های ترامپ همچنان شیرین به نظر می رسد
