کیوریتور، توسط اوون کینگ
صحنه فانتزی زیبای جدید اوون کینگ، “مقیمان”، شهری است بی نام در کشوری ناشناخته، در یک نسخه جایگزین از زمین، در طول یک قرن نامشخص زودتر از ما. یک انقلاب کوتاه نظم اجتماعی را واژگون کرده است. اکثر نخبگان در حالی که طبقات کارگر تازه آزاد شده و متحدانشان تلاش می کنند حکومت قانون را بازگردانند، فرار کرده اند.
قهرمان داستان، خدمتکاری به نام دورا، از شرایط مرگ برادرش سال‌ها قبل ناراحت است: او مخفیانه در آزمایش‌هایی در انجمن تحقیقات روانی شرکت کرده بود و نکاتی درباره وجود جهان‌های دیگر به او داده بود. و بنابراین در یک آب و هوای سرد و بی‌نظیر پس از انقلاب که به نظر می‌رسد، تنها مدرک مورد نیاز برای یک شغل ابراز تمایل به انجام آن است، دورا متصدی موزه ملی کارگر در شهر می‌شود که ساختمانی مجاور را اشغال می‌کند. به انجمن بازسازی این مجموعه، مجموعه ای از نمایشگرهای مومی پوسیده از قلع و قمع، جراحان و آجرچینان، هر فرصتی را برای حل این معما فراهم می کند.
این طرح اسکلتی است که کینگ تاریخ قانع‌کننده‌ای از شهر را بر آن آویخته است و به علل انقلاب و جزئیات عواقب آن می‌پردازد. کینگ زندگی ساکنان شهر را با ردیابی مسیرهای آثار باستانی که از بین آنها می گذرد به خوبی به هم می پیوندد: یک جزوه تبلیغاتی، یک روسری سفید، یک دندان کشیده شده. قبل از انقلاب، طبقات ممتاز از درک نابرابری شدید درآمدی شهر مصون بودند. برخی از آنها با فقرا همدردی می کنند، اما درک آنها در نهایت به دلیل سبک زندگی آنها محدود می شود، که به آنها اجازه می دهد هر طور که می خواهند فقر را مشاهده کنند یا نادیده بگیرند.
این قطع ارتباط باعث ایجاد مشکلاتی در دولت موقت پس از فروپاشی نظم قدیمی می شود. علاوه بر آن، تمایلات آنارشیستی در جامعه پس از انقلاب، آن را به بستری برای رشد فساد، منفعت شخصی و شرارتی تبدیل می کند که به خاطر خود مرتکب شده است. به زودی، این سوال پیش می‌آید که آیا انقلابیون می‌توانند با وجود اصطکاک درون جنبش و نیروهای خارج، تسلط ضعیف خود را بر شهر حفظ کنند؟
سبک کینگ در این کتاب مرتباً به یاد نقشه‌نگاران بزرگ فضاهای تخیلی مشابه، مانند مروین پیک و جین ولف می‌پردازد، اگرچه اهداف او متفاوت است. نثر او به زیبایی نثر آنها آراسته نیست، اما تغزلی روان و تصاویر خاطره انگیز خاص خود را دارد که به ورق زدن سریع صفحات کتاب کمک می کند. کینگ عاشق لیست های عجیب و غریب پر از جزئیات عجیب و غریب است: از مکان های دیدنی عجیب شهر، از بوهای مختلف یک اتاق، از عادات خانه داری استادان، از بسیاری از همکاران پرخاشگر یک شخصیت، از فانتزی های وابسته به عشق شهوانی دیگری.
او همچنین در استعاره های رنگارنگ مهارت دارد (معده یک ژنرال مسن “معده پیانویی پر از زنبور بود”) و دیدگاهی متفکرانه در نظر گرفته شده است: وقتی دورا به عنوان یک دختر جوان فرشی را “آنقدر ضخیم که یک تیله را در آن دفن کند” می بیند. کسی که به اندازه کافی پایین روی زمین زندگی می کند که دائماً آن را مشاهده کند.
ناشر کینگ، «موضوع» را به‌عنوان «فانتزی دیکنزی» تبلیغ می‌کند، و گاه به گاه با توجه به کلاس خود و در برخی از شخصیت‌های گسترده‌تر، لمسی از دیکنز دارد. اما حالت غالب آن فانتزی پر از وحشت است، به خصوص در نیمه دوم عجیب و هیجان انگیزش. همانطور که دورا به درک مرگ برادرش نزدیکتر می شود، روایت شامل غیبت، منطق رویاهای لینچی، نقد ضمنی اسطوره شایسته سالاری و اتفاقات ماوراء طبیعی که من خراب نمی کنم می شود.
این رمان بسیار تخیل است، لذت‌های سطحی آن عمداً با این پیشنهاد تیره و تار در هسته‌اش زیر و رو شده است: اینکه یک تلاش سازمان‌یافته موفق برای کاهش نابرابری نه تنها باید بر اینرسی سیاست یک ملت، بلکه بر طبیعت انسانی غلبه کند.
دکستر پالمر نویسنده سه رمان است که آخرین آنها “مری تافت; یا ملکه خرگوش.»
کیوریتور | توسط اوون کینگ | 468 ص. | Scribner | 28.99 دلار
