آیا همه ما تصورات اشتباهی در مورد افسردگی داشته ایم؟

تحقیقاتی که نشان می‌دهد افسردگی ناشی از سطوح پایین «هورمون شادی» یا سروتونین نیست، اخیراً در یکی از محبوب‌ترین مقالات پزشکی منتشر شد و به طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی توزیع شد.

به گزارش بی بی سی، این مقاله موجی از ادعاهای گمراه کننده را در مورد داروهای ضد افسردگی به راه انداخته است که بسیاری از آنها باعث افزایش میزان سروتونین در مغز می شوند.

این مطالعه نشان نمی دهد که این داروها بی اثر هستند. اما واکنش ها به آن باعث شد سوالاتی در مورد نحوه درمان و نحوه تفکر در مورد بیماری های روانی مطرح شود.

پس از اینکه سارا اولین روان پریشی خود را در اوایل 20 سالگی تجربه کرد، پزشکان به او گفتند که داروهایی که برای او تجویز شده مانند “انسولین برای افراد دیابتی” است. دارو لازم است و نقص شیمیایی مغز را اصلاح می کند و مصرف آن تا پایان عمر ضروری است.

مادرش دیابت نوع 1 داشت، بنابراین او این موضوع را بسیار جدی گرفت. سارا می‌گوید با وجود اینکه داروی بینایی‌اش مصرف می‌کرد، حالش بدتر شد و به مصرف دارو ادامه داد. اقیبت صداهای تحمیل‌کیندهای شیدید را می‌گفتند و به هیاهو می‌گفتند و به ترومی می‌زنند و با آلکترشوک می‌شوند.

با این حال، این ادعا که او مانند یک دیابتی به انسولین نیاز دارد و دارو تجویز کرده است، هیچ مبنای پزشکی ندارد. و می فرماید: احساس می کنید مورد خیانت کسانی هستید که مورد اعتماد هستند. واکنش او به مواد مخدر بسیار شدید بود، اما پیام «عدم تعادل شیمیایی» که او کشف کرد غیرعادی نبود.

بسیاری از روانپزشکان مدت هاست که این موضوع را می دانند که سطح پایین سروتونین دلیل واقعی افسردگی نیست و این مقاله پیشرفته تر از این حرف نمی زند.

اما واکنش غیرمعمول گروه بزرگی از مردم به این معنی است که این موضوع برای بسیاری جدید بود. اما برخی تا آنجا پیش رفته اند که به جای اینکه بگویند داروهای ضد افسردگی با اصلاح تعادل شیمیایی جواب نمی دهند، به این نتیجه رسیده اند که داروها اصلاً جواب نمی دهند; و پزشکان می ترسند که در این هرج و مرج و سردرگمی، مردم داروهای خود را به یکباره کنار بگذارند و با خطر عوارض جانبی جدی مواجه شوند.

موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی بریتانیا (NICE) می گوید که این داروها را نباید به طور ناگهانی قطع کرد، مگر در موارد اضطراری پزشکی، و کاهش تدریجی مقدار دارو می تواند علائم ترک را به حداقل برساند.

این تحقیق چه می گوید؟

تحقیقات اخیر هفت مطالعه مختلف را بررسی کرده و نشان داده است که افراد مبتلا به افسردگی سطوح سروتونین متفاوتی در مغزشان نسبت به افرادی که افسرده نیستند، ندارند. این یافته ها به ما کمک می کند تا اثر احتمالی دارو را رد کنیم. از طریق اصلاح یک نقص

دکتر مایکل بلومفیلد می گوید: “بیشتر ما می دانیم که خوردن استامینوفن می تواند برای درمان سردرد مفید باشد و فکر نمی کنم کسی باور کند که دلیل سردرد ما این باشد که استامینوفن کافی در مغز وجود ندارد.”

این یعنی قرص های ضد افسردگی جواب میده؟

تحقیقات نشان می دهد که داروهای ضد افسردگی فقط اندکی بهتر از دارونما یا دارونما هستند. در مورد اینکه این تفاوت چقدر است، هنوز بین محققان بحث و اختلاف نظر وجود دارد.

در میان آنها، گروهی از افراد هستند که از داروهای ضد افسردگی نتایج بهتری می گیرند. تنها مشکل این است که پزشک روش مناسبی برای شناسایی آنها در زمان تجویز دارو ندارد.

پروفسور لیندا گاسک از کالج سلطنتی روانشناسان می گوید که داروهای ضد افسردگی “چیزی هستند که به بسیاری از افراد کمک می کند تا به سرعت بهبود یابند”، به خصوص در شرایط بحرانی.

اما پروفسور جوآنا مونکریف، یکی از نویسندگان مقاله در مورد سروتونین، اشاره می کند که بیشتر تحقیقات انجام شده توسط شرکت های داروسازی کوتاه مدت بوده است. بنابراین، ما اطلاعات کمی در مورد اینکه افراد پس از گذشت چند ماه اول چقدر بهتر هستند، داریم. پروفسور گاسک نیز با او موافق است: «Шма байд [به بیمار]به من بگویید، ما به بررسی ادامه نخواهیم داد و مصرف دارو را بیشتر از زمانی که شما نیاز دارید ادامه نمی دهیم.

این چیزی است که اغلب اتفاق نمی افتد

تا زمانی که خطرات عدم درمان افسردگی وجود دارد، برخی از افراد پس از مصرف داروهای ضدافسردگی، عوارض جانبی شدید و جدی را تجربه می‌کنند، که نویسندگان مطالعه سروتونین فکر می‌کنند باید شفاف‌تر اطلاع‌رسانی شود.

به گفته NICE، این اختلالات جدی می تواند شامل افکار و اعمال خودکشی، اختلال در عملکرد جنسی، بی حسی عاطفی و بی خوابی باشد. از پاییز گذشته، به پزشکان بریتانیایی گفته شده است که قبل از آزمایش دارو، ابتدا باید مشاوره، ورزش، تمرکز حواس یا مدیتیشن را به افراد مبتلا به انواع خفیف‌تر افسردگی ارائه دهند.

این تحقیق چگونه تفسیر شد؟

یکی از پاسخ های گمراه کننده ادعا می کرد که این مطالعه نشان می دهد که تجویز داروهای ضد افسردگی بر اساس یک “باور نادرست” بوده است. اما تمرکز این تحقیق اصلا بر روی مصرف قرص های ضد افسردگی نیست.

ما می دانیم که سروتونین نقش مهمی در خلق و خوی ما دارد، بنابراین افزایش مقدار آن می تواند افراد را حداقل در کوتاه مدت خوشحال کند، حتی برای کسانی که سطح غیر طبیعی پایینی ندارند. این ممکن است به مغز کمک کند تا ارتباطات جدید ایجاد کند.

برخی ادعا کردند که این تحقیقات نشان می دهد که افسردگی هرگز یک بیماری در مغز افراد نیست، بلکه واکنشی به محیط اطراف آنها بوده است. دکتر مارک هاروویتز، یکی از نویسندگان مقاله می گوید: ژنتیک شما بر حساسیت شما به استرس تاثیر می گذارد.

бех назор о, можно ст богазим “ба сонсугания سالنса, разменить майни, я части жублы”, быть быть быть быть быть состояние бих состояние.

اما زویی که در جنوب شرقی استرالیا زندگی می کند و افسردگی شدید و روان پریشی را تجربه کرده است، فکر می کند که تغییر نام افسردگی به “پریشانی” که احتمالاً اگر “فقط مشکلات جمعی را برطرف کنیم” ناپدید خواهد شد، بسیار ساده انگارانه است. او می گوید که این کار افراد مبتلا به بیماری های روانی شدیدتر را کاملا نادیده می گیرد.

روان پریشی در خانواده شایع است، اما دوره های قاعدگی اغلب با رویدادهای اضطراب آور، مانند نزدیک به زمان امتحان، شروع می شود. و او می گوید که توانسته “تصمیم بگیرد” که عوارض جانبی دارو “ارزش” را دارد تا از بازگشت جدی بیماری جلوگیری کند. و آنچه همه کسانی که در این زمینه با بی بی سی صحبت کرده اند بر آن اتفاق نظر دارند این است که باید اطلاعات بیشتری به بیماران داده شود و بهتر برای آنها توضیح داده شود تا بتوانند این محاسبات دشوار را برای خود انجام دهند.