نقد و بررسی: مرا بلند کن (اما کجا؟). رقص فرار و اتصال.

“این تمام نشده”

فکر می‌کنم این همان چیزی است که رقصنده جوان لوگان فارمر را در حالی که روز پنجشنبه به سمت مرکز اسکای روم موسسه فرانسوی Alliance Française قدم می‌زد، زمزمه می‌کرد و اولین نمایش «برخورد» کیمبرلی بارتوسیک را آغاز کرد.

به زودی، کشاورز نگاه و دستانش را بالا برد. این حالت کسی بود که مشتاق فرار، بردن – شاید بالا، بالا و دور شدن است. این حالت فرض مریم، رپچر، ربوده شدن بیگانه بود. معلوم شد که این یک ژست اصلی رقص ساعتی است.

جیا کورلاس با مرور اثر 2020 بارتوسیک «از میان آینه چشمان آنها» در نیویورک تایمز، به شباهت خود به سریال علمی تخیلی «چیزهای عجیب» نتفلیکس اشاره کرد. این شباهت در «برخورد» که به عنوان بخشی از جشنواره عبور از خط ارائه شد، ادامه دارد.

مانند قبل، بازیگران بازیگران جوان – فرزند بارتوسیک، ریور بارتوسیک-موری، که اکنون 15 سال دارد، به همراه تازه واردان فارمر و الینگتون تانر – با رقصندگان حرفه ای مسن تر، این بار از جمله بارتوسیک، ترکیب می شوند. مانند قبل، طراحی صدا توسط Sivan Jacobovitz (در اینجا با Bartosik و فرانک ناپلسکی همکاری می‌کند) زیر خطی فیلمی از باد، صدای کم و سیگنال‌های فرکانس بالاتر است که نشان‌دهنده مواجهه با ماوراء طبیعی یا فرازمینی است.

و مانند قبل، جهان در آشفتگی است، که نشان از نحوه دویدن رقصندگان در دایره است. آنها ممکن است برای لحظه ای در برابر جریان مقاومت کنند و شخص دیگری را نگه دارند، اما باید به دویدن ادامه دهند، به حرکت ادامه دهند.

چند چیز تغییر کرده است. «از طریق آینه» در مارس 2020، درست قبل از اینکه همه‌گیری همه‌گیر اجراها را تعطیل کند، به نمایش درآمد. یک یادداشت برنامه “برخورد” را به بازگشت بارتوسیک به استودیوی تمرین پس از قرنطینه و خیلی چیزهای دیگر مرتبط می کند. همه ما چیزهای زیادی را پشت سر گذاشته ایم.

از این رو، شاید، اشتیاق به سمت بالا. در اواسط کار، وقتی فارمر برمی‌گردد، اکثر بازیگران روی صحنه جمع شده‌اند، دست‌هایش را به طرفین دراز می‌کنند و روی انگشتان پا بلند می‌شوند، انگار می‌خواهند بگویند «من آماده‌ام». دیگران او را بلند می کنند و راه می برند، برخی پشت خمیده خود را برای راه رفتن به او پیشنهاد می کنند تا نیازی به لمس زمین نداشته باشد. کمی شبیه به بخش «پرسش بی پاسخ» در «ایوسیانا» جورج بالانچین است، به جز این که کمتر ترسناک و بی‌معنی است: رویای کودکی، با کمک دیگران.

در «برخورد»، به نظر می‌رسد که میل به فرار با میل به یافتن ارتباط در اینجا روی زمین جایگزین می‌شود. اجراکنندگان به طور مداوم یکدیگر را تماشا می کنند و به چشمان یکدیگر خیره می شوند. رقصندگان حرفه ای – کهنه سربازان بارتوسیک، جوآنا کوتزه و بور جانسون، به علاوه مک توئینینگ، رایان پلیس، کالب مایکل تامپسون و کلود جانسون – تعادل های سختی را به اجرا می گذارند، از روی هم جدا شده و وزن خود را به اشتراک می گذارند. Twining و Pliss گاهی عاشق به نظر می رسند.

بارتوسیک در رفت و آمدهای فراوان به ندرت حضور دارد. اما در اواخر کار، او و بر جانسون روی زمین دراز می کشند، او بالای او، رو به بالا، و او او را در آن حالت رپچر بلند می کند. و سپس باید او را زمین بگذارد، البته. و یک رقصنده دیگر – تامپسون – از بدن جانسون برای بلند شدن لحظه ای استفاده می کند.

تامپسون مجری است که بارتوسیک او را در نسخه‌ای قدیمی‌تر از “برخورد” در بوفالو کشف کرد. (او همچنین «The Encounter: Italia» و «The Encounter: Asheville» را انجام داده است.) ادغام افراد غیرحرفه‌ای و مجریان جوان با حرفه‌ای‌های نیویورکی بر کار تأثیر می‌گذارد که به نظر می‌رسد بارتوسیک قادر به کنترل آن نیست. برای یکی، آماتورها حرفه ای ها را متاثر جلوه می دهند، و لقمه های رقصنده آنها زائد به نظر می رسند.

من می گویم اوج “برخورد” زمانی فرا می رسد که بارتوسیک موری صورت جوان خود را به سمت نور کج می کند (طراحی شده توسط پدرش رودریک موری)، در آرزوی راهی برای خروج است، و تامپسون می آید و او را بدون دست در آغوش می گیرد. سر به شانه اما پس از آن کوتزه و جانسون (دوباره بور) برای ایجاد تعادل بیشتر برمی‌گردند و جانسون آخرین ژست «مرا ببر» را می‌گیرد. زمانی که بارتوسیک موری و تامپسون در آغوش می گیرند تمام نشده است، اما باید باشد.

کیمبرلی بارتوسیک

تا روز شنبه در مؤسسه فرانسوی Alliance Française; fiaf.org.