نظر کارشناسان در مورد تصادف سریع کروماندل | اخبار راه آهن

مقامات ارشد راه آهن گفتند که کوروماندل اکسپرس از شالیمار به مقصد چنای حتی اگر عصر جمعه با قطار باری در ایستگاه بازار باهاناگا در نزدیکی بالاسوره اودیشا برخورد نمی کرد، از ریل خارج می شد.

به گفته آنها، قطار تحت هیچ شرایطی نمی توانست کراس اوور را با سرعت 127 کیلومتر در ساعت وارد خط حلقه کند. ممکن است تعداد کشته ها کمتر بوده باشد، اما حتی در آن زمان نیز تلفات گسترده وجود داشته است. واگن‌های عقب کروماندل اکسپرس نیز مانند روز جمعه، سریع‌السیر یسوانثپور-هورا را که با سرعت بیش از 100 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرد، شلاق می‌زدند.

همچنین بخوانید: کارکنان راه‌آهن هند از تصادف بزرگ جلوگیری کردند و ترک را در قطار سریع‌السیر چنای تشخیص دادند

قطارها قرار است با سرعت 30 کیلومتر بر ساعت با متقاطع مذاکره کنند. در بهترین حالت، یک قطار اگر با سرعت 40 تا 45 کیلومتر در ساعت حرکت کند، می تواند با خیال راحت کراس اوور را بسازد. در سرعت 127 کیلومتر در ساعت، غیرممکن بود. قطار مار نیست که بتواند طبق شرایط زمین، بدنه خود را خم کنید یا بپیچانید. قطار ترکیبی از واگن‌هایی است که توسط کوپلینگ‌ها به یکدیگر متصل شده‌اند. یک اثر متقاطع وجود داشته است. هر یک برای چرخیدن به زمان نیاز دارد.

یک کارشناس ارشد راه آهن گفت: “خارج شدن از ریل در روز جمعه ترکیبی از برخورد و چرخش ناگهانی به سمت خط حلقه بود. حتی اگر برخورد رخ نمی داد، خروج از ریل رخ می داد و واگن ها به همه جهات دور می شدند.” مهندس گفت

اکنون تأیید شده است که «نقطه» یا «سوئیچ» (محل عبور از مسیر دیگر) پس از ورود قطار باری به خط حلقه، در موقعیت «معکوس» باقی مانده است. در حالت ایده‌آل، باید به موقعیت عادی می‌رفت تا به کوروماندل اکسپرس اجازه دهد تا خط اصلی را طی کند. این اتفاق نیفتاد، اما تیم سیگنالینگ تاییدیه دریافت کرد و همه سیگنال‌ها را خاموش یا سبز کرد.

“سوالی که مطرح می شود این است که چرا اگر نقطه به موقعیت طبیعی خود بازنشانی نشده باشد سیگنال های ایمنی به رنگ سبز می شوند؟ آیا مشکلی با یک رله (صدها نفر از آنها وجود دارد) وجود دارد یا کسی سیستم را برای چرخاندن تغییر داده است. سیگنال های قرمز خاموش است؟در سیستم Fail-Safe، یک سیگنال همیشه قرمز می شود، حتی اگر نشانه ای جزئی از نقص در سیستم اینترلاک وجود داشته باشد.

“آشوینی وایشناو وزیر راه‌آهن توصیه کرده است که تحقیقات CBI انجام شود و باید بفهمد که واقعاً چه اتفاقی افتاده است. من فقط امیدوارم که از افراد دارای مهارت فنی کمک گرفته شود. در این مورد بررسی کمیسر ایمنی راه‌آهن (CRS) مورد نظر نیست. به هر حال، CRS خودش یک افسر راه آهن است و نمی توان از بی طرفی اطمینان داشت. در این مورد سهل انگاری فاحشی صورت گرفته است و دست اندرکاران باید مجازات شوند. در گذشته، تحقیقات قضایی پس از تصادفات Gaisal و Kalubathan انجام شده است. افسر دیگری گفت

حتی در شرایطی که تضمین‌های کمک به خانواده‌های کسانی که در این فاجعه جان باخته‌اند در جریان است، صف‌های طولانی در خارج از بانک خون بیمارستان‌های بالاسوره، بوبانشوار و کاتک دیده می‌شود که مجروحان برای مداوا به آنجا منتقل شده‌اند.

آمیت مهنتی، یک تاجر گفت: “من نزدیک به 50 کیلومتر به بالاسوره سفر کردم تا می خواستم کمک کنم. اکنون در صف اهدای خون ایستاده ام. اگر پزشکان بگویند، کمک دیگری انجام خواهم داد.” سریکانت، ساکن روستایی در نزدیکی بازار باهاناگا، در کنار او ایستاد و گفت که چه تعداد از مردم بیش از 36 ساعت پس از حادثه نخوابیده اند و به قربانیان کمک می کنند.

“ما به سختی 15 دقیقه پس از تصادف به محل رسیدیم. مرگ و ویرانی در اطراف وجود داشت. مردم مرده دراز کشیده بودند و ما باید مراقب بودیم که روی دست و پاهای بریده شده پا نگذاریم. هوا تاریک بود و از مشعل های برقی و چراغ های موتور سیکلت برای کشیدن استفاده می کردیم. افراد از واگن های مخدوش خارج شدند. بسیاری به شدت مجروح شدند. خوشبختانه راه آهن بسیار سریع واکنش نشان داد و قطارهای امدادی با افراد و مواد وارد شدند. تیم های ملی واکنش در بلایا (NDRF) نیز شروع به ورود کردند و روند تخلیه مناسب آغاز شد. بسیاری از مسافران با سریکانت گفت: جراحات جزئی نیز با حمایت برای کمک به افرادی که به شدت آسیب دیده بودند، وارد عمل شدند.

سازمان‌هایی مانند ماموریت راماکریشنا ویوکاناندا در باراکپور، شمالی 24-پارگاناس، بنگال غربی، همچنین اطمینان داده‌اند که تمام مسئولیت‌های کودکان یتیم بر اثر این حادثه را بر عهده خواهد گرفت. سوامی نیتیاروپاناندا از ماموریت در توییتر نوشت: کودکان خانواده های فقیر آسیب دیده از این فاجعه نیز تحت مراقبت قرار خواهند گرفت.