این مرکز روز چهارشنبه اعلام کرد، جاناتون هیوارد، رهبر ارکستر جوان در حال ظهور که در پاییز امسال به اولین مدیر موسیقی سیاه‌پوست ارکستر سمفونیک بالتیمور تبدیل خواهد شد، به عنوان رهبری گروه تابستانی مرکز لینکلن، نسخه‌ای از ارکستر عمدتاً موتزارت انتخاب شده است.
هیوارد 30 ساله از سال آینده قراردادی سه ساله با مرکز لینکلن آغاز خواهد کرد. انتصاب او بخشی از تغییرات مرکز در ارکستر ارکستر معتبر جشنواره عمدتاً موتزارت است، با نامگذاری جدید، پذیرفتن طیف گسترده‌تری از ژانرها و آوردن تنوع نژادی، قومی و جنسیتی بیشتر به صحنه.
هیوارد در مصاحبه ای گفت: “اگر یک پسر 10 ساله اهل چارلستون بتواند عاشق این موسیقی شود، پس هر کسی می تواند.” “این همه چیز مربوط به دسترسی و ارائه است.”
هیوارد جانشین مدیر قدیمی موسیقی ارکستر، لوئیس لانگری می شود که قراردادش امسال به پایان می رسد. در طول 21 سال تصدی لنگره، او به جوانسازی گروه و تثبیت شهرت آن به عنوان یک مترجم تحسین شده موسیقی موتسارت و رپرتوار کلاسیک کمک کرد.
لانگری در بیانیه‌ای گفت: «من و نوازندگان ارکستر پیوند منحصربه‌فردی ایجاد کرده‌ایم که برای همیشه آن را ارزشمند می‌دانم. برای جاناتون به اندازه شادی هایی که در این سفر فوق العاده تجربه کردم آرزو می کنم.
تحت مدیریت هنری تیمز، رئیس و مدیر اجرایی مرکز لینکلن، این سازمان تلاش کرده است تا جمعیت جوان‌تر و متنوع‌تری را جذب کند. تلاش‌های او منجر به شکایت‌هایی از سوی مخاطبان شده است که می‌گویند این مرکز به اندازه کافی برای ترویج موسیقی کلاسیک – که زمانی یکی از برنامه‌های فصل و جشنواره‌های آنجا بود، انجام نمی‌دهد، اما به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
از زمان همه‌گیری، آینده ارکستر جشنواره عمدتاً موتزارت که در سال 1973 تأسیس شد، نامشخص بوده است. فستیوالی که نام آن را بر خود دارد – زمانی یکی از رویدادهای برتر تابستانی مرکز لینکلن بود – دیگر وجود ندارد. به جای آن «تابستان برای شهر» است که دارای طیف گسترده‌تری از ژانرها، از جمله موسیقی پاپ، رقص اجتماعی و کمدی است.
شانتا تیک، مدیر ارشد هنری مرکز لینکلن، گفت که بازاندیشی در مورد عمدتاً موتزارت با هدف “باز کردن این موضوع و گفتن واقعاً این است که این موسیقی متعلق به همه است.”
او گفت: «این یک تکامل ضروری است. این ارکستری است که فکر می‌کنم جایگاه بزرگی در قلب و ذهن شهر نیویورک دارد و ما می‌خواهیم این ارکستری را حفظ کنیم.»
ارکستر فستیوال عمدتا موتزارت زمانی که هیوارد سال آینده روی سکو برود، نام جدیدی پیدا خواهد کرد. تاک گفت که نام قدیمی او در حال حاضر کمی نزدیک‌بین است.
او گفت: “ما دوست داریم که این گفتگو را باز کنیم و این ارکستر چیزی فراتر از یک آهنگساز یا بیشتر باشد.”
مرکز و ارکستر در حال مذاکره برای یک قرارداد جدید هستند – قرارداد قبلی در فوریه منقضی شد – و در مورد موضوعاتی از جمله تست‌های ممیزی، روند استخدام افراد جایگزین، تنوع بخشیدن به ردیف‌های گروه و ارتقای مشارکت اجتماعی بحث می‌کنند.
هیوارد که سال گذشته اولین ارکستر فستیوال عمدتاً موتزارت خود را انجام داد و تابستان امسال بازخواهد گشت، گفت که برای گسترش کارنامه گروه، از جمله برنامه‌ریزی آثار بیشتر آهنگسازان معاصر، تلاش خواهد کرد. او از دوست هانا کندال به عنوان نمونه ای از هنرمندی یاد کرد که مشتاق کشف او بود.
او گفت: «ما باید نسب و داستان سرایی امروز را ادامه دهیم تا واقعاً شکل هنری را رشد دهیم.
هیوارد گفت که او همچنین به دنبال حفظ میراث این گروه خواهد بود. او گفت: «فقط نمی بینم که یک شبه کاملاً ناپدید می شود. “این نمی شود، به سادگی.”
او افزود: «من قصد ندارم فقط سمفونی‌های بتهوون، سمفونی‌های شومان یا موتزارت را کنار بگذارم. این رویکردی نیست که باید اتخاذ کرد و من به آن اعتقاد ندارم.»
