عواقب CTE، که تا پس از مرگ فرد نمی‌توان به طور قطعی تشخیص داد، اما به طور معمول در بازیکنان فوتبال، زمانی که محققان اجازه انجام معاینات پس از مرگ را دارند، مشاهده می‌شود، می‌تواند به طرز عجیبی مشهود باشد: قسمت‌هایی از سردرگمی و از دست دادن حافظه، اسپاسم خشم و مشاجره. و کاهش شدید مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری.
هایکه کرین، بیوه پل کرین، که در آلاباما نقش وسط و خط دفاعی را ایفا می کرد و در نهایت CTE را قبل از مرگش در سال 2020 توسعه داد، گفت: «فقط می بینید که آنها واقعاً به فردی کاملاً متفاوت تبدیل می شوند.
با این حال، حدود 60 سال پیش، مدت ها قبل از اینکه CTE به عنوان یک خطر شناخته شده شناخته شود، فوتبال در مکانی مانند آلاباما نقطه ای برای ثروت، قامت و حسادت بود. حتی در حال حاضر، در میان عذاب خود، بازیکنان و خانواده‌هایشان اغلب تمایلی به آرزوی دوری فوتبال از دانشگاه یا فرهنگ آمریکایی ندارند. برخی می گویند ورزش را تغییر دهید، اما به آن ادامه دهید.
آسیب های سر و CTE در ورزش
آسیب دائمی ناشی از آسیب های مغزی به ورزشکاران می تواند اثرات مخربی داشته باشد.
برای بسیاری از مردانی که بازی می کردند، تهدیدات سلامتی در آن زمان ارزش فداکاری های شخصی را داشت.
استیو اسلون، مدافع ابتدایی آلاباما در دهه 1960 که بعدها مدیر ورزشی آنجا و مربی فوتبال در دوک، می سی سی پی، تگزاس تک و واندربیلت بود، گفت: «من اهل یک شهر کوچک در تنسی بودم.
اسلون که می گوید علائم شدید CTE را تجربه نکرده است، گفت: “من می خواستم بورس تحصیلی بگیرم و می خواستم مدرک بگیرم، و اگر ضربه هایی به سرش وارد شد، خوب بود.” ”
زوال یک زندگی شاد
مانند اسلون، ری پرکینز در جستجوی زندگی فراتر از شهر روستایی که در آن بزرگ شده بود به توسکالوسا آمد. برایانت که قبل از مرگش در سال 1983 شش قهرمانی ملی را به دست آورد و اکنون نامش در استادیوم 100077 نفری پردیس است، قرعه کشی شد.
