کلادنو، جمهوری چک – هواداران پر سر و صدا در بخش ایستاده در ورزشگاه CEZ هفته گذشته یک بنر غول پیکر را باز کردند. شباهت بی‌گمان و ریش‌دار صاحب Rytiri Kladno را داشت، در حالی که هواداران در سراسر عرصه به او سرناد می‌کردند و بعد از بازی کیک تولدی به او هدیه می‌دادند.
صاحبان تیم های ورزشی به ندرت از چنین ستایشی لذت می برند، اما این یکی یارومیر جاگر است که یکی از بهترین بازیکنان کلادنو نیز هست: نه فقط در تاریخ آن، بلکه اکنون، در سال 2023، در سن 51 سالگی.
ووتک آبسولین که گروه کر هواداران را رهبری می کند، گفت: “البته او بازیکنی نیست که قبلا بود، اما هنوز هم خوب است.”
با این حال، جاگر زمانی واقعاً عالی بود، در 24 فصل در 9 تیم در NHL بازی کرد، دو جام استنلی را با پنگوئن پیتسبورگ برد، یک هارت تروفی را به عنوان ارزشمندترین بازیکن لیگ در فصل 99-1998 به دست آورد و 1921 امتیاز کسب کرد. بعد از وین گرتزکی 2857 نفر دوم است.
در میان دستاوردهای بسیاری که اخیراً ورزشکاران مسن به آن دست یافته اند – از بازنشستگی تام بردی در 45 سالگی، سرنا ویلیامز در 40 سالگی و رسیدن لبرون جیمز به قله گلزنی حرفه ای NBA در 38 سالگی – جاگر برجسته است، نه به این دلیل که در سی و پنجمین فصل متوالی هاکی حرفه ای خود بازی می کند. ، اما چون او این کار را به دلیلی انجام می دهد.
او تولد 51 سالگی خود را در ماه فوریه با توزیع پاس‌های واضح، دفع حریفان با پشت بزرگش، انجام چک‌های متقاطع گاه به گاه و هل دادن کلادنو به یک پیروزی مهم در اواخر فصل گذراند.
اما جاگر، که هم تیمی‌هایش اکثراً 20 ساله هستند، چیزی بیش از یک ورزشکار سالخورده است که سرسختانه به یک حرفه در حال محو شدن چسبیده است. او یک ناجی است، یک گنجینه ملی از کلادنوی معمولی که موجودیت باشگاه مبارز خود، و در نتیجه این شهر فراصنعتی، بالای شانه های محکم اوست، درست مانند پدرش قبل از او.
جگر هفته گذشته، یک ساعت پس از یک باخت سخت در وقت اضافه گفت: «اگر این شهر و این باشگاه نبود، هرگز بازیکن هاکی نمی‌شدم. “من یک فرد کاملا متفاوت خواهم بود. این باشگاه و این شهر زندگی من را ساخت. این مسئولیت من است که آن را پس بدهم.»
بازی جاگر به تیم کمک می کند تا از خطر سقوط از لیگ برتر هاکی جمهوری چک و ورشکستگی جلوگیری کند. پول‌های شدیداً مورد نیاز را از اسپانسرها سرازیر می‌کند، بسیاری از آنها ترجیح می‌دهند با نام و شباهت او به جای باشگاهی که در جایگاه آخر قرار دارد مرتبط باشند. بیشتر جاگر هنوز هم بازی می‌کند چون آن را دوست دارد، چون می‌تواند، و چون عاشق خوردن است.
وزن بازی جاگر در NHL تقریباً 240 پوند بود. او گفت که این روزها بین 265 تا 270 پوند وزن دارد، اما مانند دوران بازنشستگی، رژیم گرفتن در آینده نزدیک او نیست.
او در حالی که یک ساندویچ ژامبون را در سالن VIP معمولی استادیوم تازه بازسازی شده متعلق به شهر در کلادنو روسری می‌کرد، گفت: «اول از همه، سرگرم کننده است. ثانیاً، اگر متوقف شوید، چاق و ناسالم خواهید شد و کمر، زانوها و باسن خود را جراحی خواهید کرد. سقوط می کردم من آن را در دیگران می بینم. من این کار را نمی کنم. من می خواهم زندگی شادی داشته باشم، بنابراین تا زمانی که بمیرم سخت کار خواهم کرد، زیرا این تنها راه است.
سخت کوشی مدت هاست که جگر را تعریف کرده است، از زمانی که او کودکی در مزرعه خانواده اش بود. تمرینات هاکی او افسانه ای است، و او اکنون با تمرین با یک چوب 25 پوندی، وزنه های مچ پا و یک جلیقه وزن، آنها را تقویت می کند. تیراندازی با تایرهای کارت کارت شش اینچی روی یخ. و چسباندن در استخر برای افزایش مقاومت.
لاندون باو، دروازه بان کلادنو که اهل سنت پترزبورگ است، گفت: «او حیوان دیگری است. آلبرت، آلبرتا “او اینطوری کمی دیوانه است.”
در دو سال حضور Bow در کلادنو، او تاثیر جاگر را دیده است.
باو گفت: «بدون او، نمی‌دانم تیمی در اینجا وجود دارد یا خیر. او ساعت‌ها کار می‌کند تا مطمئن شود همه چیز درست است. ما بیشترین بودجه را نداریم، اما او مطمئن است که ما اسپانسر داریم و تیم داریم. این بچه اوست و دیدن اینکه چند نفر او را دوست دارند شگفت انگیز است.”
پیتسبورگ جمهوری چک
کلادنو با مرکز شهر قرون وسطایی، آپارتمان‌های مسکونی مدرن و زمین‌های کشاورزی بیرونی، زمانی مرکز پررونق صنعتی (و هاکی) اروپا بود. این معدن که به دلیل معادن و کارهای بزرگ فولاد پولدی، که کارل ویتگنشتاین (پدر فیلسوف لودویگ ویتگنشتاین) در سال 1889 افتتاح کرد، شناخته شده است، در کمتر از 20 مایلی شمال غربی پراگ قدیم قرار دارد.
در رژیم کمونیستی پس از جنگ، کارخانه فولاد اسپانسر باشگاه بود و پولدی کلادنو از سلسله کوچکی برخوردار بود و پنج قهرمانی ملی را از سال 1975 تا 1980 پشت سر میلان نووی، شاید دومین بازیکن برتر تاریخ هاکی چک، به دست آورد.
جاگر گفت: «این شهر تاریخ بزرگی دارد.
جمعیت کلادنو در آن دوره حدود 50000 نفر بود و تقریباً 20000 نفر در Poldi کار می کردند. اما زمانی که دولت کمونیستی در سال 1989 سقوط کرد، کارخانه که برای بازار آزاد آماده نبود، از بین رفت. مردم به دنبال کار در جاهای دیگر بودند، به ویژه در پراگ و در فرودگاهی که بین دو شهر قرار دارد. ساختمان‌های کارخانه هنوز پابرجا هستند، اما تنها بخشی از آن توسط چند شرکت کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
یان اولریچ، 46 ساله، یک تحلیلگر داده که در کلادنو زندگی می کند، پسرش را به بازی گاه به گاه می برد. او موارد انگشت شماری را بازگو کرد که او و اعضای خانواده جگر را در این شهر 70000 نفری مشاهده کردند. او به خیابان‌های آرام و منظم که اکثراً آخر هفته‌ها خالی بودند اشاره کرد.
او افزود: «همیشه فکر می‌کردم این شهر زشت و صنعتی است که هیچ اتفاقی در آن نیست. “اما فهمیدم که آنقدرها هم بد نیست. جگر برگشته، شاید کمی هم کمک کند.»
جاگر در حدود 10 دقیقه رانندگی در شمال میدان، نه چندان دور از کارخانه قدیمی فولاد، در بخشی از کلادنو به نام هنیدوسی بزرگ شد. جاگر نقشه‌ای کشید تا به خبرنگار کمک کند تا خانه قدیمی‌اش را پیدا کند و یک درخت را در یک طرف و یک مدرسه کوچک را در آن طرف جاده مشخص کرد.
پدربزرگ او مالک این مزرعه بود، اما بیشتر آن توسط دولت منفور کمونیستی مورد حمایت شوروی که پس از جنگ جهانی دوم اداره می شد مصادره شد. پدربزرگ جاگر به دلیل امتناع از واگذاری زمین به میل خود زندانی شد و در سال 1968 درگذشت، همان سالی که تانک های پیمان ورشو به داخل کشور هجوم آوردند تا جنبش استقلال رو به رشد را سرکوب کنند. به همین دلیل است که جاگر هنوز شماره را می پوشد. 68.
پدر جاگر نیز در مزرعه بزرگ شد و تقریباً هر روز روی آن کار می‌کرد تا اینکه سرطان او را مجبور کرد در خانه بماند. او در نوامبر در 82 سالگی درگذشت، و جاگر پدرش را هنرمندی توصیف می‌کند که او را به مردی که اکنون است تبدیل کرده است.
میروسلاو هلواچک یکی از مالکان شرکت کوچکی است که علائم جاده را نصب می کند و دفتر مرکزی آن در یک انبار تجهیزات و تجهیزات موقت در کنار خانه قدیمی جاگر قرار دارد. او که یکی از طرفداران Rytiri Kladno بود، پدر جاگر را به طور اتفاقی می شناخت، به اندازه ای که وقتی از آنجا می گذشت سلام کرد.
او با استفاده از یک اپلیکیشن ترجمه در گوشی خود گفت: «همیشه در تراکتور هستم.
پدر جگر همچنین صاحب یک شرکت ساختمانی موفق بود، اما کشاورزی او را نیرومند کرد. در حالی که بسیاری می گفتند او زمان گرانبها را برای مراقبت از گاوها اختصاص می داد، به جای شرکت ساختمانی پردرآمدتر خود، او کاری را انجام داد که دوست داشت. جاگر به طور مشابه از اداره شرکت ساختمانی که از پدرش به ارث برده و باشگاه هاکی در اشتیاق همیشگی خود – بازی کردن – پناه می برد.
او گفت: «بازی برای من مثل آزادی است و برای پدرم هم همینطور بود. “مزرعه برای او آزادی بود زیرا او آن را می دانست. او مجبور نبود به آن فکر کند. من مجبور نیستم به این فکر کنم که چگونه بازی کنم، چگونه تمرین کنم. من از 4 سالگی این کار را بارها و بارها انجام داده ام.
جاگر تعجب کرد که والدینش هرگز به تعطیلات نرفتند و این اخلاق در او نقش بسته بود. در کودکی، او هر روز در مزرعه کار می کرد و عمدتاً عدل های عظیمی از علف را از یک مزرعه همسایه جمع آوری می کرد تا به گاوها غذا بدهد.
او گفت: «به همین دلیل من بسیار قوی بودم. «مثل این بود که هر روز به مدت پنج ساعت به باشگاه می رفتم. حتی زمانی که 18 ساله بودم، احساس می کردم در NHL قوی ترین خواهم بود، زیرا کار بسیار سختی بود. هر روز مجبور بودیم این کار را انجام دهیم، باران مهم نیست. تابستان سخت ترین بود، زیرا باید غذای زمستان را هم تهیه کنید. از صبح فقط تا شب کار می کنی.»
بدیهی است که او برای اسکیت بازی هم وقت پیدا کرد و دو فصل اول حرفه‌ای‌اش را زمانی که 16 و 17 ساله بود با کلادنو گذراند. از آنجا که در درفت NHL در سال 1990 پنجم شد، مستقیماً به پنگوئن رفت. جاگر با ماهی کفال، لبخند مغناطیسی و مهارت فریبنده‌اش وارد عرصه‌های آمریکای شمالی شد و به پنگوئن‌ها کمک کرد تا اولین جام استنلی خود را در کنار ماریو لمیوکس به دست آورند، سپس به آنها کمک کرد تا در فصل بعد دومین جام را ببرند.
در کلادنو، همه چیز آنقدرها هم پر زرق و برق نبود. بدون حمایت کارخانه پولدی برای تقویت حقوق و دستمزد، باشگاه هاکی با ورشکستگی مواجه شد. شهر از پدر جگر التماس کرد که تیم را بخرد که مبادا حرکت کند یا منحل شود. بنابراین او انجام داد. اما کلادنو در دهه بعد همچنان برای رقابت با تیم های قدرتمند پراگ و برنو تلاش کرد و پول یک نگرانی دائمی بود.
جگر گفت: “او می خواست آن را بفروشد، اما این بدان معنی بود که جابه جا می شود و کل شهر دیوانه می شود.” «بنابراین، شهردار پرسید که آیا از آن حمایت خواهم کرد. نمی توانستم نه بگویم.
این در سال 2011 بود. جاگر در حال به پایان رساندن حضور سه ساله خود با آوانگارد اومسک در روسیه بود. او قبل از پرواز به ایالات متحده برای بازگشت NHL خود با فیلادلفیا فلایرز، تنها شش هفته فرصت داشت تا حمایت مالی و بودجه عمومی را برای باشگاه هاکی پدرش به دست آورد، اما او این کار را انجام داد. پس از آخرین بازی NHL خود، با کلگری فلمز در شب سال نو در سال 2017، جاگر به خانه بازگشت تا توجه کامل خود را به کلادنو معطوف کند.
مبارزه برای ماندن در لیگ
جاگر که از سال 2018 هر فصل برای کلادنو بازی کرده است، نام جدید Rytiri به معنای شوالیه و لوگوی جدید یک نجیب زاده ریشو با صلیب روی کلاه خود را برای احترام به ایمان ارتدوکس خود انتخاب کرد.
این میدان مناسب برای کالج بین یک استادیوم فوتبال و یک چوب کوچک قرار گرفته است. برخی از هواداران با روسری‌هایی که تصاویر Jagr را دارند و پیراهن‌های تیم را پوشیده‌اند، در امتداد ریل‌های قطار نزدیک به بازی‌ها پیاده‌روی می‌کنند، که بیشتر آنها شماره Jagr را دارند. 68.
کلوباسی خوش طعم و قرمز روی یک کباب پز در کنار ورودی اصلی، و با یک تکه خردل قهوه ای در بشقاب و یک تکه نان چاودار فروخته می شود.
هفته گذشته برای شوالیه ها خوب شروع شد، با دو برد که آنها را از آخرین رتبه 14 تیمی اکسترالیگا چک خارج کرد. در برابر ملادا بولسلاو، در روز تولد جاگر، سالن 4000 نفری، اگرچه فروخته نشده بود، اما همچنان تپش داشت، به خصوص در تراس ایستاده پشت یکی از دروازه ها، جایی که هواداران میزبان در طول بازی ها یکصدا آواز می خوانند و تشویق می کنند.
جگر گفت که فروش بلیت تنها 15 درصد از درآمد را تشکیل می دهد و مابقی از طریق حمایت های مالی و کمک های شهرداری تامین می شود. اما هواداران پرشور هستند. توماس پلکانک که 15 فصل با تیم های مونترال کانادین و تورنتو میپل لیفز بازی کرد، یکی از آنها بود. پلکانک که در 39 سالگی دومین بازیکن مسن تیم است، در اینجا بزرگ شد و اولین فصل حرفه ای خود را برای کلادنو انجام داد. او اکنون خط اول را در مرکز خط اول قرار می دهد و جاگر در بال راست خود قرار می گیرد و “C” کاپیتان را روی پیراهنش پوشانده است.
پلکانک پس از تمرین اخیر گفت: «این فقط یک نامه است. “او مالک است. او فرد مورد علاقه این سازمان و این شهر است.»
شوالیه ها در جایگاه آخر قرار دارند و با دو بازی باقی مانده با یک امتیاز عقب هستند. اگر آنها در انتهای جدول به پایان برسند، باید در هفت بازی پلی آف مقابل قهرمان دسته دوم پیروز شوند یا به لیگ پایین سقوط کنند، جایی که جذب اسپانسر بسیار سخت تر است.
برای رویارویی با چالش، Jagr هر روز تمرین می کند، حتی زمانی که تیم انجام نمی دهد. در همان زمان، او در جلسات، نگران جریان نقدی و هدایت توسعه 400 بازیکن جوان زیر چتر باشگاه است.
زدنک جاندا، گزارشگر دنیک اسپورت و ایسپور که 20 سال است جگر را پوشش می دهد، گفت: «می توانم ببینم که همه چیز او را نگران می کند. “بازی آزادی او است و او هنوز هم خوب است، حتی در 51 سالگی. امسال بازی هایی وجود داشت که او بهترین بازیکن روی یخ بود. من فکر می کنم او می تواند تا 65 سالگی بازی کند.
در ماه فوریه، جاگر چهارمین گل خود را در 22 بازی به ثمر رساند. این 1100مین گل حرفه ای او بود که شامل بازی بین المللی نیز می شد و برای بیشتر گل های حرفه ای دو گل بیشتر از گرتزکی داشت.
حامیان مالی توجه بین المللی را که این مناسبت به خود جلب کرد، دوست دارند. اما اگر جگر بازی را متوقف کند، آیا آنها می روند؟
با خنده ای تلخ گفت: آره، اکثراشون.
بدون هیچ شرکت بزرگی در کلادنو، جاگر مسلماً بزرگترین منبع شهر است. دیوید اسپیلر، یک راننده تاکسی، گفت که جاگر مشهورترین شهروند جمهوری چک در سراسر جهان است. اسپیلر، 51 ساله، او را “ناجی کلادنو و ورزشی که ما دوست داریم” نامید و تخمین زد که جاگر حتی از واسلاو هاول، نویسنده، دولتمرد و رئیس جمهور از سال 1989 تا 2003 در سطح جهانی بیشتر شناخته شده است.
اسپیلر گفت: در این کشور افرادی هستند که به شما می گویند جاگر خداست. البته هاول خیلی مهم بود. اما این برای مدت کوتاهی بود. جاگر هنوز داره بازی میکنه
