اجراهای کمتر به این معنی بود که شورای هنری به هر بلیط ENO فروخته شده تا حد زیادی یارانه پرداخت می کرد و شرکت اغلب به دلیل ارائه ارزش ضعیف برای پول عمومی مورد انتقاد قرار می گرفت.
سخنگوی این شرکت در ایمیلی گفت که 90000 نفر در 63 اجرای این شرکت در فصل گذشته شرکت کردند، این رقم به این معنی است که هر بلیط با 137 پوند یا حدود 168 دلار بودجه دولتی تهیه شده است. این سخنگو اضافه کرد که در آن فصل به دلیل همه گیری همه گیر، تعداد تماشاگران کمتر از حد معمول بود و این اپرا از راه های دیگر، از جمله پخش تلویزیونی که توسط 2.2 میلیون بیننده دیده می شد، به افراد بیشتری رسید.
شورای هنر از تصمیم خود دفاع کرده است. Claire Mera-Nelson، مدیر موسیقی آژانس، در یک پست وبلاگی گفت که در طول پنج سال گذشته “تقریباً هیچ رشدی در تقاضا” برای اپرا در مقیاس بزرگ مشاهده نکرده است و تصمیم گرفته است بودجه را برای این شکل هنری در اولویت قرار دهد. مقیاس‌های مختلف، به شیوه‌های جدیدی از نو تصور می‌شوند، مانند اجرای نمایش در پارکینگ‌ها یا میخانه‌ها. دارن هنلی، مدیر اجرایی شورای هنر، در گاردین نوشت که «ایده‌های جدید ممکن است برای سنت‌گرایان بدعت‌گذار به نظر برسند»، اما این اپرا باید خود را دوباره ابداع کند تا «برای نسل‌های آینده هیجان‌انگیز و معنادار بماند».
روز پنجشنبه، هنلی به سیاستمداران بریتانیایی گفت که در حال گفتگو با ENO در مورد اینکه چگونه می‌تواند به نمایش آثار خود در لندن و همچنین سایر نقاط انگلیس ادامه دهد، اما افزود: “ما نمی‌توانیم آنها را در لندن تامین مالی کنیم.” (شورای هنر درخواست مصاحبه برای این مقاله را رد کرد.)
در حالی که آینده اپرای ملی انگلیس به هوی و هوس مقامات وابسته است، به نظر می رسد مخاطبان آن امیدوارند که به نحوی در لندن بماند. در Coliseum هفته گذشته، قبل از اجرای گیلبرت و سالیوان “Yomen of the Guard”، فضا آرام و غیررسمی بود. تماشاگران با کت‌های زمستانی و کلاه‌های بوبل، به‌جای ماشین‌های شیک، با پای پیاده آمدند و به سمت سالن تئاتر رفتند، جایی که یک غرفه تجاری تی‌شرت‌هایی با شعارهای «انتخاب اپرا» و «#loveENO» را می‌فروخت.
نیک مک کونا، 72 ساله، گفت که از دهه 1970 به ENO می آمد زیرا بلیط هایش مقرون به صرفه بود. او گفت: «این باور را رد می کند که اپرا برای ثروتمندان است.
